تازه های خاکی دات کام

گفتگویی خواندنی با غلامحسین کرباسچی
غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی، در گفت و گو با نشریه الکترونیکی «روز» با تاکید بر این که «هیچ یک از نظام‌های ‌دموکراتیک دنیا در درون خود ساز و کار براندازی را طراحی نکرده اند» از نیروهای اپوزیسیون خواست که نسبت خود را با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تعریف کنند.
وی در این گفت وگو سخنانی را ن یز در خصوص انتخابات اخیر ریاست جمهوری و دولت جدید بیان کرد که می‏توان از این اظهارات به عنوان «دفاع منطقی از دموکراسی و دولت جمهوری اسلامی ایران صرف نظر از فردی که ریاست آن را عهده دار شده است» ، یاد کرد.

کرباسچی که در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری از اعضای ارشد ستاد انتخابات «اکبر هاشمی رفسنجانی» در پایتخت بود، علت این حضور را «حساسیت فرآیند انتخابات» عنوان کرد، اما در پاسخ به سوال خبرنگار «روز» که از وی پرسید «آیا شما به نوعی احساس خطر کرده بودید؟» پاسخ داد: راستش را بخواهید من زیاد با این تعبیرها موافق نیستم.

دبیر کل کارگزاران سازندگی افزود: البته مایل بودیم که آقای هاشمی رییس جمهور شوند و اشتباه هم نمی‏کردیم، اما مردم تصمیم دیگری گرفتند. ولی اینکه بگوییم ما احساس خطر می‏کردیم، واقعیتش این است که خط کشی‌ها ‌را سیاه و سفید می‏کند و من خیلی موافق نیستم که این طرف آتش جهنم است و آن طرف بهشت ابدی و دیدگاه «احساس خطر» هم همان بحث سیاه و سفید است.

هنگامی که خبرنگار به کرباسچی گفت که منظور وی احمدی نژاد و تیم همراه او نیست، بلکه منظور او یک تفکر متحجرانه است که در صدد گرفتن قدرت و انجام اعمال رادیکال و بردن فضای کشور به دهه 60 می‏باشد و این مساله حتی باعث گلایه و هشدار سیدمحمد خاتمی رییس جمهوری سابق شده، دبیر کل حزب کارگزاران پاسخ داد: یعنی از هر رییس جمهوری که دیگران را کنار بزند و افراد جدیدی را بیاورد، می‏شود تلقی تحجرگرایی کرد؟ خب حالا دولت آن‌ها ‌هم یکسری تغییراتی دارد انجام می‏دهد و یکسری همفکران خودش را می‏آورد.

خبرنگار توضیح داد که منظور او صحبت‌هایی ‌است که برخی از جریانات در خصوص نیروهای سیاسی و دین مطرح می‏کنند و در ادامه به نامه انصار حزب الله که خطر لیبرالیسم و برخورد با دگر اندیشان را گوشزد کرده بود اشاره کرد و کرباسچی در پاسخ به این مساله تصریح کرد: هر کس یک تعبیری دارد و ممکن است ما با تعبیر شما موافق نباشیم و شما هم با تعبیر ما موافق نباشید، اما اگر ما افراط را از ناحیه دیگران بد می‏دانیم خودمان هم باید در صحبت کردن از بد گویی و افراط اجتناب کنیم.

دبیر کل حزب کارگزاران ادامه داد: اگر ما از ناحیه دیگران احساس خطر می‏کنیم، نباید خودمان به آنها بگوییم که آن‌ها ‌فاشیست هستند و یا از این قبیل نسبت‌ها ‌به آن‌ها ‌بدهیم. البته من از آقای خاتمی که چیزی نشنیدم، اما اگر گفتند فاشیسم که این کلمه یعنی نژادپرستی و دیکتاتوری... آقای خاتمی اظهار نظر خودشان را کردند اما من اینگونه تعبیرها را نمی‏پسندم و فکر می‏کنم علایق سیاسی در کشور متفاوت است و طیف آن نیز بسیار گسترده است.

کرباسچی توضیح داد: همین الان در بین همین‌هایی ‌که در انصار حزب الله هستند، خیلی‌ها ‌از رفتار همین دولت انتقاد می‏کنند. همین کیهان چند روز پیش از دولت و رفتن اعضای شورای شهر به دولت انتقاد شدیدی کرده بود. سلیقه‌ها ‌گسترده است اما وقتی این‌ها ‌را خط کشی سیاسی می‏کنیم اگر در مجلس کسی مثل آقای افروغ یا آقای نادران اظهار نظر خاصی می‏کند برای این که آن حرف‌های ‌گذشته مان تایید شود، فورا یک پیروزی خیالی برای خودمان درست می‏کنیم و می‏گوییم یک اختلاف گسترده بین آن‌ها ‌به وجود آمده و دوباره یک معرکه ای می‏گیریم تا ذهنیت‌ها ‌را مشغول کند.

وی از این که برخی یک سوی جریانات سیاسی را نماد آزادیخواهی و سوی دیگر آن را نماد استبداد می‏دانند، انتقاد و اضافه کرد: جامعه ما یک جامعه حزبی نیست و به عنوان مثال در جناح چپ عده ای توانستند حرف هایشان را با هم هماهنگ کنند و عده ای هم نتوانستند؛ در آن طرف هم وضع به همین صورت است.

«جامعه ایران یک جامعه غیرحزبی است که در آن افراد یکدست نیستند، تفکرات یکدست نیست و این گونه نیست که یک نفر را نماد هیتلر بدانیم و دیگری را نماد آزادیخواهی بین المللی بدانیم، بلکه باید افراد را با عملکردشان در جامعه بسنجید. اگر نتیجه انتخابات و یکدست شدن حاکمیت این باشد که مشکلات حل شود، ما باید خوشحال باشیم و شکر کنیم که باری از دوش دوستان ما برداشته شده و عده ای هم آمده اند با هماهنگی دارند مسایل مملکتی را اگر بشود، حل می‏کنند، اگر هم نشد که به نظر من بهترین فرصت است و بهترین تبلیغ که وقت برای حرف زدن و سر و کله زدن نداشته باشیم و در عوض عمل کنیم. در صحنه عمل است که مشخص می‏شود که آن‌ها ‌و ما چند مرده حلاج هستیم.»

خبرنگار نظر دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی در خصوص «عملکرد دولت جدید تاکنون» را جویا شد.

کرباسچی پاسخ داد: دولت تا به حال عملکرد خاصی نداشته و اتفاق خاصی هم نیفتاده است. به هر حال هر کس که می‏آید سعی می‏کند افراد نزدیک به خودش و همفکرانش را انتخاب کند. ما هم باید ببینیم که آیا واقعا این‌ها ‌در عمل هم موفق می‏شوند.

او در ادامه در پاسخ به این انتقاد خبرنگار مذکور که کابینه احمدی نژاد سیاسی است، اظهار داشت: بالاخره آنها باید با آقای احمدی نژاد کار می‏کردند. وزیر کشور آقای احمدی نژاد که نمی‏توانست آقای نوری باشد. بالاخره در بین چهره‌های ‌کاندیدای این وزارت خانه، کسی را که انتخاب شد باید عملکردش را با کل جریان دولت سنجید. چرا که آن‌ها ‌هم همفکر رییس جمهور بودند و هم خودشان تمایل به همکاری داشتند، هم آقای رییس جمهور می‏خواست با آنها کار کند. باید بین خود آنها دید که آیا انتخاب شدگان رادیکال هستند یا میانه. ضمن آنکه به نظر من این حرف‌ها ‌باز همان القاب و عناوین است. ما باید در عمل ببینیم که این‌ها ‌چگونه هستند.

این فعال سیاسی با تاکید بر این که «بعضی انتخاب‌های ‌رییس جمهوری چندان دور از اعتدال نبوده است» ، به عنوان نمونه به نام علی جنتی، معاون سیاسی وزیر کشور، اشاره کرد و خاطرنشان کرد: معاون سیاسی وزیر کشور، چهره ای بوده که در وزارت کشور آقای نوری هم بوده و یا سفیر دولت آقای خاتمی بوده است.

کرباسچی ادامه داد: به نظر شما در بین وزرای اطلاعاتی که باید می‏گذاشت، کسی که باید هم روحانی باشد، هم مجتهد باشد و هم با آقای احمدی نژاد همفکر باشد و چیزهای دیگر، خب چه کار می‏شد کرد؟ اصلا کی به جای آقای محسنی اژه ای وزیر اطلاعات همفکر رییس جمهور می‏شد بهتر بود؟ یعنی وقتی آقای احمدی نژاد رییس جمهوری شد، نمی‏تواند مثلا آقای خوئینی‌ها ‌را وزیر اطلاعاتش کند. اصلا نباید این توقع را داشت.

خبرنگار با اشاره به سخنان کرباسچی مدعی شد که روشنفکران جامعه نیز بر اساس همین دلایل که او ذکر کرده، احساس خطر کرده اند و دبیر کل حزب کارگزاران هم پاسخ داد: این‌ها ‌یک تیم هستند که با هم رای آوردند، با هم در مجلس بودند و با هم ریاست جمهوری را گرفتند. قبلا هم در شورای شهر بودند، ولی ما الان دو راه داریم. یکی این که بگوییم این‌ها ‌فاشیست هستند و خیلی بدند... که من معتقد به اینجور خط کشی‌ها ‌که این‌ها ‌خیلی بد و ترسناک هستند، نیستم. راه دوم این است که بگوییم این‌ها ‌یک تیم سیاسی هستند. مسایل کشور هم مسایلی نیست که همیشه بشود در خفا نگاه داشت. حتی آن‌هایی ‌که راه حل‌های ‌مخفیانه و محرمانه نوشتند، وقتی می‏آیند به طور شفاف مسئولیت بر عهده می‏گیرند، باید بیایند خیلی علنی مسایل مملکتی را مطرح کنند. به هرحال باید منتظر باشیم که آیا این حضرات بر اساس عمل گرایی می‏آیند رفتارهای شعار گونه خود را درست می‏کنند، یا در مقام عمل هم می‏خواهند شعار بدهند و شعاری رفتار کنند که این معضلات اجتماعی را حل نمی‏کند.

هنگامی که خبرنگار از کرباسچی پرسید که «فکر می‏کنید اعضای دولت جدید کدام راه را انتخاب می‏کنند؟» به صراحت گفت که «ترجیح می‏دهم صبر کنم و ببینم در عمل چه اتفاقی می‏افتد، اما آنچه که تا الان اتفاق افتاده این است که بسیاری از عمل‌ها ‌منفی نبوده است؛ همانطور که برخی دیگر هم مثبت نبوده است.»

دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی در بخش دیگری از گفت وگوی خود از لزوم باز شدن فضای سیاسی ایران و نقش اپوزیسیون داخل کشور در شرایط موجود سخن گفت، اما ضمن دفاع صریح از نظام متذکر شد که نیروهای اپوزیسیون داخل کشور باید مشخص کنند که در چه موضعی می‏خواهند فعالیت‌های ‌سیاسی خود را پی گیری کنند.

کرباسچی گفت: به اپوزیسیون باید به دوگونه نگاه کرد. در یک نظام سیاسی در هر کشور، یک عده ای اختلاف سلیقه ای با نظام دارند، اما یک وقت از عملکردها و مجموعه کارکرد نظام به جایی می‏رسند که به هیچ وجه برای نظام مشروعیتی قائل نیستند و اصلا قبول ندارند در چارچوب این نظام کار کنند.

«اگر کسی بخواهد فعالیت سیاسی یا حزبی کند باید در چارچوب رای مردم و دموکراسی کار کند. کسی هم که بخواهد در قالب حزب کار کند، یعنی قانون احزاب را پذیرفته است. در قانون احزاب هم خیلی از الزامات وجود دارد. اگر در چنین شرایطی ما آمدیم و خواستیم فعالیت حزبی کنیم و پذیرفتیم که در چارچوب نظام، فعالیت حزبی کنیم، این الزاماتی دارد که رعایت اصول قانون اساسی از آن جمله است. اگر می‏خواهیم در چارچوب قانون کار کنیم می‏توانیم انتقاد کنیم و مثلا بگوییم عملکرد فلان وزیر اشکال داشته ولی اگر بیاییم جوری انتقاد کنیم که کل این نظام با همه ابعاد و حیثیتش زیر سوال برود که این فعالیت حزبی نیست. به هرحال در کشور قانون وجود دارد. اما آن‌هایی ‌که اصولا چارچوب نظام را قبول ندارند ولی می‏خواهند فعالیت کنند، یعنی می‏خواهند نظام را از بین ببرند، در حقیقت معتقد به براندازی نظام هستند، که آن دیگر در چارچوب دموکراسی نیست.»

خبرنگار از این فعال سیاسی پرسید «اگر کسانی بخواهند در چارچوب قانون کار کرده و در انتخابات شرکت کنند، چه؟» و وی در پاسخ اظهار داشت: کسی که در پارلمان شرکت می‏کند، قانون اساسی را قبول دارد. نمی‏شود کسی بگوید من عضو پارلمان می‏شوم اما قانون اساسی را قبول ندارم. شما اگر بخواهید گواهی نامه رانندگی بگیرید، باید آئین نامه راهنمایی رانندگی را قبول کنید. اگر کسی گفت ما التزام داریم و آن‌ها ‌هم قبول کردند ولی در این مجلس که یک قانونی هم وجود دارد، اگر اکثریت رای دادند که آقای فلانی نمی‏تواند عضو این مجلس باشد، و او را از مجلس بیرون کردند، باید بپذیرد.

«کسی که می‏گوید آقا من به قانون جمهوری اسلامی التزام دارم، یعنی هر چه که قانون گفت من با آن مخالفت نمی‏کنم. حالا قانون جمهوری اسلامی تصویب کرده که کسانی با یک شرایط خاصی صلاحیت کاندیداتوری ندارند. اگر مجلس تصویب کرد و از تصویب شورای نگهبان هم گذشت، کسی که می‏گوید قانون را قبول دارم، دیگر نباید بگوید چرا مرا رد کردید.»

خبرنگار گفت: در مساله رد صلاحیت ها، به نظر فرد رد صلاحیت شده، اینجا یک عمل غیر قانونی انجام شده است که به تفسیر از قانون بر می‏گردد.

دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی پاسخ داد: آن گروه‌ها ‌بیایند در چارچوب قانون حرفشان را بزنند و به مراجع قانونی شکایت و اعتراض کنند و نهایتا اگر از صحبت و شکایت به جایی نرسیدند، منتظر باشند تا موقعی که کسانی با تبلیغات و حمایت اینها در مصدر امور قرار بگیرند تا این قانون را لغو کنند، و گرنه اگر غیر از این باشد معنی اش این است که هر کسی اگر هر قانونی را قبول داشته باشد، بگوید من تابع قانون هستم و اگر جایی قانونی را قبول نداشت به هر وسیله بخواهد قانون را بر هم بزند که این دیگر درچارچوب قانون نیست.

کرباسچی اضافه کرد: وقتی می‏گوییم به چارچوب قانون التزام داریم اگر چه معنی اش این نیست که به قانون عقیده داریم، اما معنی اش این است که به قانون عمل می‏کنیم. موضوع التزام به قانون اساسی را به چیزهایی که برای ما جا افتاده تر است تشبیه می‏کنم: اگر به ما بگویند شما در صورتی می‏توانید رانندگی کنید که آئین نامه راهنمایی رانندگی را حفظ باشید و عمل کنید. اگر حالا بنده آمدم 5 تا اشکال داشتم از رانندگی محرومم کردند و گواهی نامه را از من گرفتند، من گفتم بی خود گرفتند دوباره نشستم پشت ماشین و دوباره 5 تا عمل خلاف دیگر انجام دادم، طبیعی است که به من گواهی نامه ندهند. ببینید التزام به قانون یعنی اینکه اعتراض شما به آن چیزی که به آن اعتقاد ندارید، با قانون منطبق باشد و گرنه آن چیزی را که قبول دارید، طبق قانون است.

خبرنگار مذکور سوال کرد: افرادی که به بعضی اصول قانون اعتقاد ندارند، اما هیچ گونه عمل خلاف قانونی هم انجام نمی‏دهند و می‏خواهند مثل دیگران در انتخابات شرکت کنند و اگر به قدرت رسیدند قانون را اصلاح کنند، چگونه می‏توانند گام اول را بردارند و آیا از نظر شما اصلا این گروه چنین حقی دارند؟

دبیر کل کارگزاران پاسخ داد: اشکالی ندارد، اما هیچ نظامی راه را برای گروه‌هایی ‌که قصد براندازی دارند باز نمی‏کند.

خبرنگار ابراز عقیده کرد: هنگامی که در نظام‌های ‌دموکراتیک چیزی برای براندازی وجود ندارد، براندازی در این نظام‌ها ‌نیز معنی ندارد.

وقتی نمی‏خواهیم قانون اساسی را زیر پا بگذاریم و می‏خواهیم آن را اصلاح کنیم؛ این اصلاح باید در چارچوب خود قانون باشد که در اختیار من و شما نیست؛ رهبر باید تصویب کند و بعد به تایید مردم گذاشته شود
کرباسچی پاسخ داد: چرا! اگر گروهی مسلح بیایند اینقدر خودشان را تقویت کنند و با استفاده از اقشار مختلف یک روز بریزند تمام مراکز قدرت در آمریکا را بگیرند، این گروه‌ها ‌در قانون آمریکا حق فعالیت دارند؟ آیا در قانون آمریکا دیده شده که کسی خارج از چارچوب قانون اساسی آمریکا حق فعالیت دارد؟ هر کسی در آمریکا می‏خواهد شهروند شود باید گرین کارت بگیرد و سوگند بخورد که من قانون اساسی آمریکا را قبول دارم و به آن عمل می‏کنم. در این قانون آیا دیده شده که کسانی با هم متحد شوند و این قانون را از بین ببرند؟ اصلا چنین چیزی معنا ندارد.

وی افزود: هیچ نظامی در قانونش این پیش بینی را نمی‏کند که عده ای بیایند و مرا از بین ببرند. در هیچ نظام دموکراتیکی شما ساز و کار براندازی را در داخل قوانین آن نظام نمی‏توانید پیدا کنید. اخیرا بهزاد نبوی گفته بود که هیچ کسی انقلاب نمی‏کند، بلکه انقلاب می‏شود؛ این حرف درستی است، چرا که هیچ کسی نمی‏آید پیش بینی کند و به مردم اختیار بدهد که مردم هر وقت دلتان خواست بروید انقلاب کنید. هیچ نظامی نمی‏آید بگوید مردم، من خیلی دموکرات هستم و شما بیایید مرا براندازی کنید.

خبرنگار گفت که «منتقدین حتی بحث تغییر قانون اساسی را هم ندارند، بلکه قانون را قبول دارند و فقط از اصلاح آن صحبت می‏کنند» و کرباسچی پاسخ داد: وقتی نمی‏خواهیم قانون اساسی را زیر پا بگذاریم و می‏خواهیم آن را اصلاح کنیم؛ این اصلاح باید در چارچوب خود قانون باشد که در اختیار من و شما نیست؛ رهبر باید تصویب کند و بعد به تایید مردم گذاشته شود. در هیچ یک از نظام‌های ‌بین المللی و آن‌هایی ‌که دموکراتیک نامیده می‏شوند، کوچک ترین تمهیدی برای تغییرات اندیشیده نشده است و اصلا در چارچوب نظام حرکت کردن چیزی است که باید دقیق روی آن بحث شود.

دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی در خاتمه با تاکید بر این که «راه حل حضور در صحنه سیاسی کشور، کار جمعی سیاسی و تدریجی و منسجم است» تصریح کرد: ایجاد یک نظام مردم سالار کار یک شبه و چند ساله نیست، بلکه راهی است که فراز و فرود سیاسی احزاب و گروه‌ها ‌را می‏طلبد و آموزش سیاسی مردم و آگاهی جامعه و تجربه سیاسی و عینی در مراحل گوناگون و حرکت رو به جلوی جوانان و نوجوانان است که سطح آگاهی را رشد بخشیده و آینده را تضمین می‏کند.
http://sharifnews.ir/print.php?10298

This entry was posted on Thursday, November 10, 2005 at 7:43 PM. You can skip to the end and leave a response.